آرایه های ادبی

زبان و ادبیات فارسی سرشار از زیبایی های ادبی است.؛ مانند: واج آرایی ، تکرار، سجع ، ترصیع ، تشبیه ، کنایه و ....

این زیبایی ها را می توان از دو نگاه بررسی کرد: علم بدیع و علم بیان.  برخی از این آرایه ها در ادامه مطلب توضیح داده شد.امید است که سودمند باشد.

به مناسبت شهادت حضرت زهرا سلام الله علیها

فاطمه زهرا سلام الله علیها دریای بیکران لطافت و مهربانی هاست. کوثر محمدی ، ام ابیها، ام الائمه و ... صفاتی شایسته برای اوست. مطالب ارزشمندی در ادامه آمده است که برای خوانندگان محترم  سودمندخواهد بود.

اسکن اسناد شهادت حضرت زهرا سلام الله علیها از کتب اهل سنت

ضمن عرض تسلیت به مناسبت شهادت دخت گرامی نبی اکرم صلوات الله و سلام الله علیه نشانی اینترنتی زیر اسناد  و مدارکی از کتب اهل سنت را نشان می دهد که بعد از رحلت رسول الله چه بر سر خاندان پاکش آوردند و این تازه آن چیزی است که در کتب اهل سنت آمده است  

خداوند عاقبت همه را ختم به خیر کند.   آمین .

 http://www.askdin.com/thread5284.html

ایام فاطمیه

سالروز شهادت بی بی دو عالم فاطمه ی زهرا سلام الله علیها تسلیت باد.  

اشعاری که در ذیل می آید از پایگاه اینترنتی « تیشه ی اشک » گرفته شد. دوست داران اهل بیت می توانند برای دریافت اشعار بیشتر در باره ی خاندان پاک نبوت و امامت به نشانی  

   http://tishehayeashk.parsiblog.com  مراجعه کنند.  

آئینه دار ام ابیها صبور باش
زینب در این دو روزه‌ی دنیا صبور باش

دنیا اسیر درد و غم بی ملالی است
در این سکوت سرد تماشا صبور باش

بابا که نیست هر چه دلت خواست گریه کن
اما کنار غربت بابا صبور باش

این روزهای غرق محن با برادرت
یا صحبتی ز کوچه مکن یا صبور باش

حرفی نزن ز پهلوی زخمی مادرت
در این غروب عاطفه تنها صبور باش

کار من از طبیب و مداوا گذشته است
انگار رفتنی شده زهرا صبور باش

گاهی دلت بهانه‌ی مادر که می کند
بر سر بگیر چادر من را صبور باش

امروز تازه اول راهست دخترم
فردا که پر کشیدم از اینجا صبور باش

یک روز می روی به بیابان کربلا
بر تل بیقراری و غمها صبور باش

خورشید خون گرفته‌ی من پیش چشم تو
بر روی نیزه می رود اما صبور باش

بر حنجر بریده بزن بوسه جای من
اما به خاطر دل زهرا صبور باش

این آخرین وصیت مادر به زینب است
تا جان به پای مکتب مولا صبور باش

از کربلا به بعد علم روی دوش توست
روح حماسه ! زینب کبری ! صبور باش
***یوسف رحیمی***

در مدینه می زنند این خانه را در، بیشتر
رفت و آمدها شده بعد از پیمبر بیشتر

گل که پرپر شد، شمیمش را همه حس می‌کنند
می رسد از کوچه عطر یاس پرپر، بیشتر

اجر پیغمبر ادا با شعله های کینه شد
بین آن دیوار و در شد سهم کوثر، بیشتر

چوب می‌سوزد ولی آهن ز جنس دیگری‌ست
داغ شد در بین آتش، میخ آن در، بیشتر

آه، سیلی بی هوا سخت است از نامحرمان
پیش چشم غیرت اللّهی شوهر، بیشتر

کاش جای دست مولا چشم او را بسته بود
پیش چشمان علی می‌ زد به مادر ،بیشتر

داغ محسن، هجر بابا، زخمهای بی‌شمار
از نفس انداخت او را فکر حیدر، بیشتر

با عمویش حمزه از دوران غربت گفته است
از دو دست بسته‌ی سردار خیبر بیشتر

خواست تا روی کبودش را نبیند مرتضی
یاری‌اش کرده ست بین خانه معجر بیشتر

قلب زینب خون شده از حرف های مادرش
از وصیت های او در روز آخر بیشتر
. . .
کهنه پیراهن برای کشتن زینب بس است
می‌کشد او را ولی گودال و خنجر، بیشتر

در هجوم سنگ ها لب می‌شود پرپر ولی
بر فراز نیزه ای باشد اگر سر، بیشتر

آه، جانسوز است چوب خیزران و زخم لب
پیش چشم خسته و خونبار خواهر بیشتر

باز سیلی التیام داغ بابایی شده
ارث مادر می رسد بی شک به دختر بیشتر
***یوسف رحیمی***

عشق را سرمایه ی ایمان علی است

مسلم اول، شه مردان، علی است                          عشق را سرمایه ی ایمان، علی است

این بیت در فارسی سال دوم راهنمایی از نظر معنی و مفهوم اندکی محل اختلاف است. توضیح ذیل از صفحه ی 76کتاب راهنمای فارسی دوم راهنمایی از انتشارات چاپ و تألیف گرفته شد.

در پاره نخست شاعر، امام علی (ع) را اولین مسلمان و پادشاه و سالار جوانمردان می داند  و سپس می افزاید، عشق هم هر چه دارد، از وجود علی (ع) است. دارایی عشق از علی (ع) است.

درنگی در مصراع دوم:

عشق را سرمایه ی ایمان = سرمایه ی ایمان عشق

مضاف الیه فک اضافه مضاف

اصل ترکیب چنین است: سرمایه ی عشق

امّا مضاف خود وابسته ای ( ایمان ) دارد که میان دو سوی اصلی ترکیب  ( مضاف و مضاف الیه ) فاصله افکنده است و این در حقیقت بیان نوع و توضیحی برای « سرمایه»  است، یعنی این سرمایه « ایمانی»  است نه« مادّی». بنابراین، سرمایه ی ایمانی عشق، امام علی (ع) است. عشق هم هرچه دارد از علی است. عشق هم وامدار علی است.