نوروز در تانزانیا

 یکی از  دوستان خوب ما در سودان گزارش داده است که جشن نوروز در تانزانیا هم برگزار می شود  

گفتنی است که مراسم نوروز در کشور تانزانیا(زنگبار)هم برگزار می شود و به آن نوروزی می گویند در تانزانیا دو جشن نوروز برگزار می شود یکی همان نوروز خودمان است (جمشید نوروز) ودیگری مطابق است با اول شهریور ماه چون برابری شب روز در تانزانیا در آن روز اتفاق می افتد

جشن نوروزی در تانزانیا
1. نوروز در تانزانیا ؛ جشنی تماما ایرانی در قاره افریقا

http://www.irdiplom acy.ir/index. php?Lang= fa&Page=24&TypeId=3&ArticleId=1664&Action=ArticleB odyV iew
نوروز در تانزانیا ؛ جشنی تماما ایرانی در قاره افریقا
نویسنده : على موسوى خلخالى

گفته می شود سنت نوروز توسط ایرانیان به زنگبار رفته است. بدین گونه که در زمان های کهن گروه بزرگی از شیرازیان به زنگبار در کرانه*های شرقی قاره آفریقا کوچیدند و آیین های ایرانی مانند نوروز را نیر با خود به همراه بردند. جشن نوروز در زنگبار «نوروزی» نامیده می شود و هنوز جشنی شناخته شده است.
تانزانیا که در قدیم به آن زنگبار می گفتند از دیگر کشورهای دنیا است که در آن مراسم نوروز برگزار می شود.
گفته می شود سنت نوروز توسط ایرانیان به زنگبار رفته است. بدین گونه که در زمان های کهن گروه بزرگی از شیرازیان به زنگبار در کرانه های شرقی قاره آفریقا کوچیدند و آیین های ایرانی مانند نوروز را نیر با خود به همراه بردند. جشن نوروز در زنگبار «نوروزی» نامیده می شود و هنوز جشنی شناخته شده است.
اما شواهد تاریخی حکایت از آن دارد که اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم بریتانیایی ها جزیره زنگبار را در نزدیکی سواحل آفریقای شرقی تصرف کردند، عده ای از پارسی ها را برای کارهای خدماتی و تکنیکی خود در این جزیره استخدام کردند و به این ترتیب ۱۵۰ خانواده پارسی در زنگبار مقیم شدند. این خانواده ها آتشکده خود را بر پاکردند و با آتشی که از معبدهای خود در هند آورده بودند این آتشکده ها را روشن کردند.
پس از انقلاب استقلال طلبانه زنگباری ها در سال ۱۹۶۴ که منجر به اخراج بریتانیایی ها و سلاطین عثمانی از آن جزیره شد، پارسیان مقیم آنجا نیز کم کم این جزیره را ترک کردند و بسیاری از آنها به اروپا و آمریکا مهاجرت کردند.
پس از ترک موبد زرتشتیان در سالهای هفتاد، آتشکده آنها در این جزیره خاموش شد و مراسم مذهبی آنها از جمله نوروز از رونق افتاد. امروز ساختمان معبد و باغ آن به محلی متروک و بی صاحب می ماند.
خانواده داروخانه «ولا» تنها خانواده زرتشتی- پارسی زنگبار هستند که هنوز درآن جزیره اقامت دارند. خانم خانواده «پرویز» نام دارد و شوهر او «بمی» که به گفته خودش همان بهمن فارسی است که خاطرات زیادی از این آتشکده دارند.
خانم پرویز می گوید که پارسیان در آئینهای خودشان دو جشن نوروز دارند. یکی از آنها در اول فروردین که جمشید نوروز نامیده می شود. دیگری که نوروز سال نوست در ۲۲ اوت یا اول شهریور برگزار می شود که تقریباً همزمان با شهریورگان زرتشتیان ایران است ولی مراسم سال نوی پارسیان زنگبار به دلایلی به این روز انتقال یافته است.
با وجود اینکه پارسی ها بنا به گفته خانواده داروخانه ولا 22 اوت را اول سال نوی خود می دانند، اما در این روزها تغییر آب و هوا و برابری شب و روز در زنگبار به دلیل نزدیکی به خط استوا، چنانچه در ایران محسوس است، حس نمی شود. با این وجود پارسی ها جمشید نوروز را با شکوه برگزار می کنند. وقتی در گفته های پرویز و بمی داروخانه ولا دقت می کنیم، شباهت های این جشن با نوروز ایران، تاجیکستان و آذربایجان را به روشنی می بینیم.
خانم پرویز می گوید: «ما از صبح زود شروع به پختن غذا می کنیم. خویشاوندان همه در خانه یکی از افراد خانواده جمع می شوند و همه با هم غذا می خورند. هر کس دلش می خواهد برای عبادت به آتشکده می رود. دعا می کند و به موبد پول می دهد تا برای او دعا کند. برای صبح عید ما غذای مخصوص درست می کنیم که آنرا وارمیسلی می گوییم و همینطور شیرینی درست می کنیم وبعضی وقتها مرغ می پزیم.»
2. همزمانی نوروز مازندران و نوزوز زنگبار در تانزانیا
3. به گزارش بی بی سی فارسی که امسال در جشن نوروز آفریقائیان شیرازی تبار جزیره زنگبار شرکت کرده بود نوروز زنگبار برابر با ۲۸ تیر برگزار می شود که میانه تابستان ما و میانه زمستان آنهاست.
4. از عجایب این که نوروز کهن در مازندران نیز از ۲۸ تیر با آغاز کبیسه پنجه آغاز شده و در سوم مرداد رسما سال نو ۱۵۲۱ مازندرانی آغاز می شود.
(البته نوروز دیلمی در ۱۷ امرداد برگزار می شود)
علت چرخش سال و نوروز در مازندران بعلت محاسبه نکردن ۵ساعت و نیم کبیسه آخر سال است و هر سال نوروز حدودا شش ساعت جلو تر می رفت.
در این نوع گاهشماری ها مانند مازندران گیلان و دیلمان و حالا زنگبار تانزانیا که خود را ایرانی نژاد می دانند پس از هر ۱۲۰ سال با عقب کشیدن سال و با اضافه کردن یک ماه و تشکیل سال ۱۳ ماهه دوباره عادی می شد.
5. جمله معروف الهی ۱۲۰ سال عمر کنی هم از این نوع گاهشماری ریشه گرفته و احتمالا این تقویم در جاهای دیگر ایران مرسوم بوده است.
علت اهمیت سال صد و بیستم در این نوع گاهشماری عظمت جشن های ماه سیزدهم آن سال بوده که همگان آرزوی دیدن آن سال صد و بیستم را داشتند.
اینکه گاهشماری مازندرانی و زنگباری دقیقا در یک روز یا یک سال متوقف شده خیلی عجیب است و باید در این باره تحقیق جامعی بدست پژوهشگران تاریخ و فرهنگ انجام شود.
چون پیش از این تصور می شد علت توقف چرخش گاهشماری های از نوع صد بیست ساله در ایران یورش مغول بوده است و حالا که گاهشماری زنگباری هم دقیقا در سال گاهشماری مازندرانی متوقف شده خیلی عجیب است.
از آنجا که زنگباری های شیرازی تبار خود را از استان فارس قدیم (فارس امروز، کرمان، هرمزگان و بوشهر و کهکیلویه بویر احمد) می دانند احتمالا گاهشماری صد و بیست ساله در فارس قدیم هم مثل مازندران امروز رایج بوده است!
در نوروز تانزانیا در آغاز مردان به زور آزمایی می پردازند و زنان تشویق می کنند که مشابه این حالت کشتی لوچو جوانان مازندرانی در ۲۸ تیر ماه هر سال در کناطق مرکزی مازندران است!
سپس آتشی روشن می کنند دور آن می چرخند و می رقصند و بعد کنار ساحل دریا(اقیانوس هند) راه پیمایی می کنند http://www.parsenews.com/
البته لازم به ذکر است که من چند ماه قبل مسندی درباره ی تانزانیا در تلفزیون ایران دیدم که نظریه ی  اول (سفر شیرازیان به تانزانیا )را تقویت میکرد
ودیگر اینکه با نگاهی کوتاه به آرشیو خبر ها لحاظ کردم که مقامات تانزانیا و ایران به نوروز به عنوان عاملی برای نزدیکتر شدن دو کشور به هم اشاره کرده اند
با پوزش دوباره امیدوارم که این مطالب بتونه مفید باشه
شاگرد شما.سودان